ျမန္မာႏွင့္ကမာၻသာသနာျပဳရာ၌ကြာျခားခ်က္မ်ား
ဗုဒၶဘာသာသာ သာသနာျပဳပုဂၢဳိလ္မ်ား ဓမၼကထိကမ်ားသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၌ တရားေဟာရေသာ တာ၀န္ကိစၥ မ်ား၌ လြယ္ကူသည္ဟု သံုးသပ္ႏုိင္သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ပရိသတ္မ်ားသည္ ေဟာသမွ်ကို သာဓုေခၚရန္ အစဥ္ ၀င္စားေနၾကသည္။ မည္သည့္တရားေဟာေဟာ ဓမၼကထိက တစ္ဦးဦးက – “သတည္း” ဟု အဆံုးသတ္လိုက္လွ်င္ “သာဓု .. သာဓု .. သာဓု” လို႔ေခၚၾကေလ့႐ွိသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ဟိုးယခင္ေခတ္က ဆရာေတာ္တစ္ပါးသည္ —
“ျမန္မာႏုိင္ငံအား အဂၤလိပ္မ်ားက အုပ္ခ်ဳပ္လႊမ္းမိုး ေလေတာ့သတည္း” ဟု ေဟာရာ
ပရိသတ္ႀကီးက —-
“သာဓု .. သာဓု .. သာဓု”
သာဓုတခဲနက္ေခၚသျဖင့္ ဘုန္းႀကီးက ျပန္၍ေငါက္ရသည္ဟု ၾကားရသည္။
“ဟဲ့ ! တကာ တကာမတို႔ ဒါသာဓုေခၚရမယ့္အေၾကာင္းအခ်က္ဟုတ္ရဲ႕လား” ဟု
ဆိုမိန္႔ဖူးသည္ဟု ၾကားဖူးေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာပရိသတ္မ်ားသည္ သာဓုေခၚရန္ လြန္စြာ ထက္သန္သည္၊ အသင့္ ျဖစ္ေနၾကသည္။ ေဟာ သမွ်ေျပာသမွ်ကို နားလည္သည္ျဖစ္ေစ နားမလည္သည္ ျဖစ္ေစ သာဓု ေခၚလြယ္ၾကသည္။ ပဌာန္းေဒသနာ ေတာ္ေလာက္ ခက္ခဲနက္နဲသည္ပင္ျဖစ္ေစ နားလည္သည္ျဖစ္ေစ နားမလည္သည္ျဖစ္ေစ သာဓုေခၚလြယ္ ၾကသည္သာ ျဖစ္သည္။
ကမာၻ၌ သာသနာျပဳရာတြင္ စဥ္းစား၊ ၀င္စား၊ ခ်ိန္ဆေသာ ပရိတ္သတ္သည္ သာဓု မေခၚလြယ္ၾကေခ်။ ၄င္းတို႔သည္ သာဓုေခၚမည့္အစား လက္ညိဳးေထာင္ကာ “Question” ဟု ေတာင္းဆိုေလ့ ႐ွိၾကသည္။ မိမိကိုယ္တိုင္ ထို ကဲ့သို႔ေသာ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားအား မၾကာခဏ ေတြ႕ခဲ့ရဖူးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုသို႔ “Question” ဟု ေတာင္းဆိုေသာအခါ ျမန္မာႏုိင္ငံႏွင့္ မတူသျဖင့္ သာသနာျပဳ ပုဂၢဳိလ္မ်ားသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံလို ထင္မွတ္ကာ မိမိေျပာသမွ် သာဓုေခၚလိမ့္မည္ဟု ေအာက္ေမ့ထားက မွားေပလိမ့္မည္။ အခါအားေလွ်ာ္စြာ ၄င္းတို႔ နားမလည္၍ ျဖစ္ေစ၊ ၄င္းတို႔စဥ္းစားၾကည့္ရာ ေ႐ွ႕ေနာက္ မညီညြတ္ႏုိင္လို႔ျဖစ္ေစ “Question” ဟုေမးလွ်င္ ေမးခြင့္ျပဳႏုိင္ရ ေလသည္။ “Question” ဟု လက္ညိဳးေထာင္ေသာအခါ ေမးခြင့္ မျပဳပါဟုဆိုလွ်င္ ယင္းပရိသတ္တို႔သည္။ ေက်နပ္ႏုိင္လိမ့္မည္လည္း မဟုတ္ပါ။
ထိုမွတဖန္ အျခားတဖက္၌ သူတို႔သည္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဒီဘ၀ဒီမွ်သာဟု ယူဆေသာ ဥေစၥဒဒိဌိ အေတြးအေခၚ ဖက္သို႔ ယွဥ္သည္။ သူတို႔သည္ ဒီဘ၀ တိုတိုကေလးပဲ ႐ွင္သန္ရမည္ျဖစ္သျဖင့္ အခ်ိန္သည္ အေရးႀကီးသည္ဟု ေျပာေလ့႐ွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေရးႀကီးေသာ အခ်ိန္ကိုေပး၍ တရားနာရသည္ျဖစ္ရာ သူတို႔ စိတ္တိုင္းက် ဗဟုသုတ မရလွ်င္ သူတို႔၏အခ်ိန္ကို အကုန္ခံလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။
စည္း႐ုံးေရးႏွင့္ လူမႈေရး အထိုက္အေလွ်ာက္ ျမန္မာပရိသတ္မ်ားကိုမူ ေျပာေဟာက လြယ္ကူႏုိင္ေကာင္း လြယ္ကူ ႏုိင္ေပလိမ့္မည္။ ကမာၻသို႔ တရားေဟာ သာသနာျပဳကိစၥမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍မူ ျမန္မာႏုိင္ငံကဲ့သို႔ မလြယ္ကူေခ်။ ေမးခြန္းမ်ား အေမးခံရတတ္သည္။ အခါအားေလ်ာ္စြာ ဒါ အေ႐ွ႕တိုင္း ပညာေတြလား အေနာက္တိုင္း ပညာေတြေရာ ဆည္းပူး ေလ့လာထား ပါသလား? ႏိႈင္းယွဥ္တင္ျပ ႏုိင္ပါသလား? ဟူေသာ ေမးခြန္းမ်ား ေမးခဲ့ဖူးၾကေလသည္။ ထို႔အခါ ဓမၼကထိကမ်ားသည္ အေနာက္တိုင္း ပညာမ်ားကိုေတာ့မူ မေလ့လာပါဟု ေျပာလွ်င္ ထိုသို႔ ႏႈိင္းယွဥ္ မေလ့လာႏုိင္ပါလွ်င္ အခ်ိန္ကုန္ခံ၍ နားေထာင္ရန္ အခက္အခဲ႐ွိ ပါသည္ဟု ျပန္လည္ တုန္႔ျပန္ေသာ စကားမ်ား ၾကားဖူးေလသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ကမာၻသို႔ သာသနာျပဳလိုေသာ ပုဂၢဳိလ္တို႔သည္ အေမးအျမန္း ခံႏုိင္ရမည္။ ထိုသို႔ အေမးအျမန္း ခံႏုိင္ရန္မူ စာသိသာမက လက္ေတြ႕က်င့္ႀကံထားေသာ အေတြ႕အႀကံဳ႐ွိမွသာလွ်င္ ျပန္လည္ေျဖၾကားရာ၌ အဆင္ေျပႏုိင္သည္။ ၄င္းတို႔ က်င့္ႀကံအားထုတ္ေသာအခါ မည္ကဲ့သို႔ ေတြ႕ပါသည္ မည္ကဲ့သို႔ခံစားရပါသည္ ဟုေျပာေသာအခါ ကိုယ္က စာအုပ္ႀကီးႏွင့္ မွီး၍ ေျဖ႐ွင္းျခင္း၌ ေအာင္ျမင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။
ထို႔ေၾကာင့္ သာသနာျပဳပုဂၢဳိလ္တို႔သည္ ပဋိပတၱိ၊ ပဋိေ၀ဒ စေသာ က်န္သာသနာမ်ားကိုလည္း အထိုက္အေလွ်ာက္ျဖစ္ေစ၊ အေတာ္အသင့္ျဖစ္ေစ ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ ႏုိင္ႏုိင္နင္းနင္း ေတြ႕ႀကံဳ ေလ့က်င့္ဖူးမွသာ ကမာၻ႕သာသနာျပဳေရးရာ၌ ေအာင္ျမင္ရန္ ေမွ်ာ္လင့္ႏုိင္ေလသည္။
“လူမႈဆက္ဆံေရးႏွင့္ ျမန္မာမ်ားဆင္းရဲလို႔ လွဴၾကပါဦး တန္းၾကပါဦး” ဟု ေဒၚလာ အလွဴခံျခင္းကိစၥမ်ဳိးကိုမူ မေျပာလိုေပ။ ထိုကိစၥမွာ သာသနာျပဳျခင္းမဟုတ္ အလႈခံျခင္းသက္သက္ျဖစ္၍ ထို႔ေနာက္ မေကာင္းတတ္ သည္မွာ — “ျမန္မာမ်ား ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေနပါသည္” ဟူေသာစကား အႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာ၍ ျမန္မာ အခက္အခဲမ်ား၊ ျမန္မာ အသံုးမက်မႈမ်ား၊ ျမန္မာ အားနည္းခ်က္မ်ားကို ထုတ္ေဖာ္ကာ အလွဴခံျခင္းသည္ ခ်ီးက်ဴးဖြယ္ရာေတာ့ မဟုတ္ေခ်။ သို႔ေသာ္ ေဒၚလာမ်ားေတာ့ ရႏုိင္တတ္ပါသည္။ တကယ္ခ်ီးက်ဴးဖြယ္ရာမွာ ေျမလွန္၍ သာသနာျပဳႏုိင္မွသာ ခ်ီးက်ဴးအပ္ေလသည္။
၄င္းတို႔၏ အယူအဆ ဘ၀ႏွင့္ပတ္သက္၍ ခံယူခ်က္မ်ား ေျပာင္းလဲကာ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္မွသာလွ်င္ ထိေရာက္ နက္နဲႏုိင္ေလသည္။ သာမန္အားျဖင့္ လူမႈေရးဆက္ဆံသကဲ့သို႔ အေပၚယံဆက္ဆံ႐ုံမွ်ႏွင့္မူ သာသနာျပဳရာ မေရာက္ဘဲ လူမႈေရးလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ရာသာ က်ႏုိင္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ အမွန္တကယ္ သာသနာ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးသူတို႔သည္ တကယ္ ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာကို ကမာၻျပန္႔လိုသူတို႔သည္ အက်င့္ပိုင္းႏွင့္ပါ က်င့္ႀကံအားထုတ္ ထားမွသာလွ်င္ အရာရာ ေျဖ႐ွင္း ေအာင္ျမင္ႏုိင္မည္ဟု ျမင္မိေပသည္။ လက္ေတြ႕နည္းအားျဖင့္လည္း အေမးအေျဖႏွင့္ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ျပဳလုပ္တတ္ေသာ ကမာၻ႕သုေတသန ပုဂၢဳိလ္မ်ားသည္ တဖက္ေစာင္းနင္း ေျပာသမွ် သာဓုေခၚ၍ လက္ခံရမည္ ဆိုသည္ကို အလြယ္တကူ သေဘာတူညီလိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။
ထို႔ေၾကာင့္သာသနာခ်စ္ေသာ မ်ဳိးခ်စ္ပုဂၢဳိလ္မ်ား၊ သာသနာခ်စ္ တိုင္းျပည္ခ်စ္ေသာ ပုဂၢဳိလ္မ်ားသည္ မိမိတို႔ဖက္မွ ဘက္စံုေအာင္ အရည္အခ်င္း ျဖည့္စြက္ထားရန္ လိုအပ္မည္ဟု ယူဆမိေပသည္။ ဤသို႔ အႀကံအဉာဏ္ေပးရသည္မွာ သာသနာျပဳလိုေသာ ေစတနာအား တန္ဖိုးထား၍ သာဓုေခၚလိုေသာ သေဘာေၾကာင့္ အႀကံေပးရျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
ဗုဒၶစာေပဆုရ
ေဒါက္တာခ်စ္ငယ္(ဒႆန)
ျမန္မာနိုင္ငံ
No comments:
Post a Comment